Tradukita al Esperanto de Roy McCoy. — Vikifontaro, 2012. — 29 p.
Adjuvilo ne estas nova lingvo. Ĝi ne estas io alia ol Ido perfektigita, simpligita, senigita je ties difektoj, je ties malregulaĵoj, je ties komplikaĵoj, kaj revestita per nova formo samtempe multe pli simpla kaj pli harmonia. Krom tio ni estas nur aplikintaj konsekvence, anstataŭ halti mezvoje, la principojn deklaritajn de la aŭtoroj de Ido primitiva. Ni gardis de tiu lasta ĉion kio estis bona, kaj malakceptis nur la formojn difektojn, kiujn ni anstataŭigis per pli bonaj formoj.