شوکت‌علی محمدی شاری. درّ اوستایی در صدف لهجه هزارگی

کابل، صبح امید، ۱۳۹۲. — ٢٩٦ ص. — ISBN 978-9936-8010-6-6لهجه هزارگی یکی از اصیل‌ترین لهجه‌های زبان پارسی دری است. زبان پارسی منسوب به پارس تاریخی یعنی حوزه هندوکش و بابا در مرکز افغانستان است. زبان پارسی ادامه زبان اوستایی است که هر دو خاستگاه شرقی دارد. لهجه هزارگی بیشترین ویژگی‌های واجی، دستوری و واژگانی در سه هزازساله زبان اوستایی را در صدف خود حفظ کرده است. حضور ویژگی‌های کهن زبان اوستایی و پارسی ـ در کنار سایر مؤلفه‌های هویتی ـ از کهن‌بودگی زبان و بومی بودن و آریان تباری انسان هزاره روایت می‌کند.