عبدالله وزیری. فارسی شوشتری

اهواز، وزیری، ۱۳۶۴. — 195 ص.مردم شوشتر برای بیان خواست‌هایشان از چند قرن به این سو از دوگونه فارسی بهره گرفته‌اند؛ یکی فارسی رسمی و دیگر فارسی محلی یعنی گویش شوشتری. فارسی شوشتری با اینکه قرن‌هاست تحت تأثیر فارسی دری بوده، هنوز با آن تفاوت‌های قابل ملاحظه دارد. در فارسی شوشتری بسیاری از واژه‌ها وجود دارد که رد آنها را نه در فارسی دری می‌توان یافت و نه در فارسی پهلوی حتی با صورت متفاوت. اقزون بر این چند قاعده دستور زبانی در فارسی شوشتری هست که با فارسی دری متفاوت و بلکه مغایر است. فارسی شوشتری از لحاظ لغت نیز غنی است؛ زیرا از این لحاظ با فارسی دری شریک المال است. در این کتاب درباره انواع واژه، اسم، ضمیر، صفت، فعل، قید، حروف اضافه، حروف ربط، اصوات و اعداد در فارسی شوشتری مباحثی مطرح شده است.