تهران، انتشارات سازمان میراث فرهنگی کشور، ۱۳۸۴. — 711 ص.
مترجم: سعید عریان
دستور زبانفارسی باستانمتون پهلویواژه نامهزبان های باستانی
در میان زبانهای ایرانی دوره باستان، زبان کتیبههای هخامنشی یا زبان فارسی باستان از ارزشهای ویژهای برخوردار است. این کتاب نوشته رولاند جی کنت با وجود گذشت زمانی نسبتا طولانی، باید گفت هنوز در پهنه مطالعات زبانی و زبانشناسی درزمانی و بهویژه زبانهای باستانی ایران بیتردید بلامنازع است. یکی از ویژگیهای اساسی و مهم این اثر آن است که کنت در سرتاسر کار گسترده خود هرگز اسیر یکسونگری و جزمیت در نظریات خود و دیگران نشده است؛ چنانکه او خود در بخشی از پیشگفتار نخست میگوید: «دیدگاههای منتشرشده خود من در مورد مسائل درگیر، در صورت ناسازگاری و تناقض با دیدگاههای ارائه شده در این کتاب به گونه دیدگاههای منسوخ نگریسته شدهاند، حتی چنانچه آشکارا مورد انصراف قرار نگرفته باشند...». این کتاب به منظور برآوردن نیاز به برخوردی جامع با کتیبههای فارسی باستان تهیه شده است؛ به عبارت دیگر نه آخرین مجموعههای متون، نه آخرین واژهنامه مربوط به آنها و نه آخرین بررسی دستوری که بخش چشمگیری از آنها جزء انتشارات بسیار جدید است، هیچیک بهتنهایی مدارک و شواهد مربوط به تمام موارد را ارائه نمیکند.