(Дар бораи баъзе ғалатҳои ахбори омма). — Душанбе, 2005. — 138 с.
Муаллифи китоб таъкид менамояд, ки "забони ахбори омма ҳоло беҳтару хубтар, тозатару рангинтар шудааст. Дар воситаҳои ахбори омма журналистони босавод кам нестанд. Забони онҳо равон, суфта ва сайқалёфта буда, аз ҷиҳати корбурди калимаву таркиб, ибораороиву ҷумласозӣ ҷолибанд". Аммо, дар баробари ин дастовардҳо ишора мекунад, ки мутаассифона "аксар маводи ахбори омма аз ғалатҳои мухталиф ва баъзан ғалатҳои фаҳш орӣ нестанд".
Ин суханон нишонаи ғамхорӣ нисбат ба забони модарӣ ва мушаххасан нисбат ба забони васоити ахбори омма мебошад. Аз ин назар, дастурҳои амалии китоби "Сухан бояд ба дониш дарҷ кардан" барои ҳар як журналист зарур буда, бояд ба китоби рӯйимизии мутахассисони соҳаи ВАО табдил ёбад.